Spa blauw, rood of…zwart of allemaal?

Iedereen zal wel eens een Spa blauw of rood achterover hebben gegooid, maar wie kan zeggen dat ie op 1 dag een Spa blauw, rood en zwart heeft weggewerkt? In ieder geval diegenen die mee waren met de Funduro groep naar Spa op zaterdag 19 maart j.l. De dag had niet mooier gekund, strak blauwe hemel, droge trails en een ideale fietstemperatuur. Het was even afwachten wat we zouden aantreffen, want niemand van de Fundurocommissie was er al eerder geweest. Richard Advocaat en Jasper Meerman al wel en die hadden een hoop plezier gehad, maar onder de natte omstandigheden van een aantal weken daarvoor was het best tricky, met name de rode en zwarte trails.

Dus naar goed gebruik eerst maar even de blauwe trails verkennen. Via een lange, maar goed te fietsen asfalt klim zagen we de eerste bekende bordjes met het MTB logo. Jawel, deze trails zijn legaal en dat is een mooie ontwikkeling bij onze zuiderburen. Tot voor kort leek het er op dat het Enduro fietsen in België stevig de nek werd omgedraaid, met dit soort initiatieven lijkt het besef dat onze sport niet meer weg te denken is, ingedaald te zijn.

Hoewel de blauwe trails goed te doen zijn voor iedereen die een beetje kan fietsen, was de eerste valpartij een feit op de eerste de beste trail. Gelukkig had Lennart zich goed beschermd en kon hij de pijn in zijn elleboog uithouden, toch fijn die elleboogbeschermers. Ook anderen hebben de trails van erg dichtbij bekeken, maar gelukkig geen ernstige blessures en iedereen heeft de hele rit kunnen uitrijden. De highlights waren de rockslab aan het einde van een zwarte trail richting de parkeerplaats en de ultra steile helling in een rode trail. De eerste was listig, omdat je eerst een scherpe bocht naar links moest maken, waarna je beslist niet meer aan de remmen moest zitten, want dan zou je OTB gaan of de slab afschuiven. De steile helling was meer een mindfuck; rolbaar, want je fiets en jij gaan even hard, dus zolang je houding goed is (centraal op je fiets, iets naar achteren, maar niet teveel) en je niet verkrampt gaat het als ‘vanzelf’. Het grootste struikelblok is dan je eigen onzekerheid.

Na twee trails hebben we op basis van ervaring en conditie de groep opgesplitst. Zo konden ook de mensen met minder ervaring uiteindelijk ook de zwarte trails rijden. Met af en toe een inspectie van de features en een ‘good example’ van een meer ervaren fietser heeft iedereen zo zijn/haar  grenzen kunnen verleggen en zijn/haar skills kunnen vergroten. Rocksecties, wortels, steile stukken, veel drops en zelfs een klein gapjumpje, we hebben het allemaal overwonnen. Dat is precies wat we beogen hiermee, zodat wie alle activiteiten meedoet, later in het jaar wellicht meekan met de wat pittigere trails. Er komen nog een trailride, een jump- en dropclinic en waarschijnlijk ook nog 1 of 2 ingelaste trainingen. Houd de website in de gaten voor inschrijven en meer info.

Heel even leek de dag nog in mineur te eindigen toen we Gerard kwijt waren en Nicole haar telefoon. Gerard bleek gelukkig wat later heelhuids op te duiken uit het bos (hij was even elders aangehaakt), maar de telefoon was waarschijnlijk ergens op de trials uit de achterzak van Nicole gestuiterd. Aannemelijk was dat dat was gebeurd na de val na de drop op de rode trail. Die trail konden we gelukkig snel terugvinden en wonderwel bleek de telefoon precies op de plek te liggen waar we die verwacht hadden. Beetje stoffig, net als de eigenaar (lol), maar intact en eind goed al goed, dus!

Op naar de volgende trailride in Aken op 11 juni! Meer info volgt tzt.