Verslag Free-ride in Nijmegen

Verslag van bezoek aan Nijmegen o.l.v. MTB club ‘Licht Verzet’

Freeeee-ride in Nijmegen…

Zondag 3 november, de weersvoorspellingen beloofden een natte dag. Dus dat betekende regenpakken, vuilniszakken, droge kleding en paraplu (voor het droog omkleden na afloop) mee. Onze gidsen waren trainers Thomas en Marcel van MTB club ‘Licht Verzet’ uit Nijmegen. Op verzoek van onze toercommissie zouden zij deze dag ons hun favoriete trainingsplekken laten zien. ‘Licht Verzet’ heeft een speciale Freeride afdeling, waar de lol zit in het technische werk. Drops, jumps, kombochten, boomstammen en keien, krappe en steile switschbacks, als het de adrenaline maar opstuwt. Vooraf was het afwachten wat we voorgeschoteld zouden krijgen, de verwachtingen waren in ieder hoog gespannen. We hadden onze  gidsen uit Aken ook uitgenodigd, als geste voor hun gastvrijheid van de afgelopen 2 jaar alweer. Rik kon helaas niet, maar André en Ritchie-san (net terug uit Japan) waren present en met hen er bij waren we met 10 man aanwezig.

Het routeboekje

Marcel en Thomas heetten ons welkom en lieten ons niet langer in spanning, we zouden een deel bos doen met drops, jumps en steile singletracks. Daarna de stad in om via de nodige trappen in een betonnen ‘speelpark’ voor mountainbikes te belanden. Klonk goed, dus op pad! Het weer zag er bij de start prima uit, bleek zonnetje, weinig wind en droog. De buienradar gaf wel wat kans op buitjes, maar dat was van later zorg. In het bos kwamen we via een stukje officieel parcours naar een heuvel met een paar trial-achtige tracks en een leuke jump. De afzet bleek best steil en daardoor werd je behoorlijk de lucht in gestuurd, airtime!

De Kuil

De volgende stop was de Kuil, de kleine wel te verstaan, want zij grotere broer kwam verderop aan bod. Hier werden drop skills getest. Marcel en Thomas hadden al snel door dat dat bij ons wel goed zat en heel even vroegen ze zich af of ze ons nog wel genoeg uitdagende features konden voorschotelen. Eenmaal aangekomen bij de grote Kuil bleek dit geen probleem. Ik was hier al eerder geweest met een trailride en later nog een keer met Ernst en Menno. Dit blijft een unieke plek, waar je zonder al te veel moeite alles vindt waar je in de Trailtour in Beek 45 km voor moet trappen. Marcel en Thomas verdeelden de groep in tweeën, zodat de wachttijd bij de verschillende plekken minimaal was. Sommige stukken waren op het eerste gezicht onmogelijk te rijden. Maar na wat toelichting van de trainers en natuurlijk deden ze het even voor, bleek dat het wel degelijk kan. En dus even diep ademhalen, committent voelen en gaan met die fiets. Gelukkig wist iedereen waar zijn grens lag en ´bij twijfel niet doen´ werd gelukkig door ons allen nageleefd. Naast het trialwerk was er ook een mooie drop met verschillende aanrij-lijnen, een snoeiharde afdaling en een flowjump aan het einde. De landing was super smooth en veilig, dus volle bak naar beneden en kijken of de airtime kon worden verlengd. Ik durfde mij eindelijk een keer te strekken bij de afzet en daardoor ècht de lucht in te gaan. Maar ik zag de anderen daar ook stappen in maken en Marcel en Thomas moesten echt moeite dan ons te verleiden nog de stad in te gaan. Het was nog steeds droog en buienradar had alle buitjes weggepoetst, dus let’s get Urban.

De stad in

Nijmegen heeft een city downhill wedstrijd en wij hebben enkele stukjes hiervan mogen doen. Uiteraard zonder de schansen en andere aangelegde obstakels, maar het is een leuk idee als je bedenkt dat je dezelfde trappen bent afgeknalt als die cracks in de fimpjes op Youtube. Hierna zijn we via een brug de Waal overgestoken om op een eilandje in de rivier in het betonnen Walhalla voor mountainbikes aan te komen. Hier vind je trappen, flinke drops, stukken schuine wand om off-camber te rijden en bijna loodrecht naar beneden te knallen. Net als bij de Kuil, konden we ons hier heerlijk uitleven. Hier begon de vermoeidheid wel een rol te spelen en bij het schuin oprijden van een trap, bleef ik ineens stils taan, viel om en kwam op mijn rug terecht. Gelukkig had ik een tas met rugprotectie, daar heb je die dus voor! Gelukkig heb ik er niets aan over gehouden en waren er verder ook geen blessures of technische problemen. Een probleemloze prachtige dag, in goed gezelschap en voor herhaling vatbaar. En met als surprise Limburgse vlaai van André, de Limburgse gastvrijheid ten top!

En was dit het dan?

We hebben onze gastheren de uitnodiging gedaan om een keer bij ons het parcours te verkennen en daarna een Rotterdamse Urban variant te doen. Dat lijkt hen een goed plan en daarnaast was er ook al uitwisseling tussen de mannen uit Limburg en Nijmegen voor een rit in Aken. En Ritchie heeft ons uitgenodigd om in Limburg een dagje te komen rijden in een klein bikeparkje waar we kunnen schaven aan onze jumptechniek. Wellicht kunnen  we dat combineren met een dag Aken, dus met overnachting 2 dagen biken. Je ziet, van het één komt het ander en zo blijven we lekker bezig. Voorlopig was dit de laatste activiteit van de toercommissie in 2019. Maar de komende weken staan er nog leuke toertochten gepland in Brabant en Gelderland o.a. Het lijkt ons leuk om met een groep Dirty Hillers gezamenlijk te starten, dus houdt Facebook en de website in de gaten voor meer info hierover. En heel misschienlukt het nog om 1 of 2 activiteiten te organiseren (o.a. nightbiken in Nijverdal) voor de jaarwisseling, ook hierover zal later meer nieuws volgen.