Verslag trailtochten Nideggen en Monschau

Trail adventure Nideggen en Monschau 6 en 7 juli 2019

Onder leiding van Trail Addicts

Afgelopen weekend was alweer de laatste activiteit van de toercommissie voor de zomervakantie. Hoewel het clubweekend net achter de rug was en ook de jeugd een weekend is weggeweest met de nodige begeleiding van de volwassenen, was de animo voor nog een weekendje weg best goed te noemen. Het gebied rond Nideggen is het zonder gidsen zoeken naar een speld in een hooiberg m.b.t. de mooie trails. Vandaar dat we voor deze activiteit gidsen van Trail Addicts hebben ingehuurd. Het maximale aantal deelnemers was gesteld op 14, groter was niet wenselijk vanwege de drukte in het gebied, volgens Trail Addicts. Door 3 late afmeldingen en 1 vervanger, waren we uiteindelijk met 12 man. Met Ben, Jasper, Ed, Leon, Arno, Jur, Damir, Tom, Chris, Vincent, Joost en ikzelf, hadden we een mooi groepje bij elkaar. Damir en Tom bleven alleen de zaterdag, dus de zondag in Monschau was de groep nog met 9 man, want Chris besloot na het ontbijt zijn zoon te gaan supporteren in Apeldoorn. De datum was zo gepland i.v.m. de beperkte beschikbaarheid van de gidsen van Trail Addicts.

E-bikes?

Het was zaterdag erg vroeg op om rond 9.30 uur op de afgesproken parkeerplaats in Obermaubach (vlakbij Nideggen) te kunnen zijn. Het enthousiasme om flink te gaan knallen was blijkbaar zo groot, dat iedereen op de afgesproken tijd aanwezig was. Na de onderlinge begroetingen was het tijd om de gidsen te begroeten en wat schets onze verbazing…ze reden op e-bikes!? Hun excuus was dat ze deze uitgebreid aan het testen waren en ik kreeg de indruk dat ze dit met veel plezier deden. Van enige gene was geen sprake. Het kostte even moeite aan dit idee te wennen, maar verder was dit geen punt om lang bij stil te staan. Rik en Nico hebben ons de mooiste trails laten zien en zorgen er voor dat de groep elkaar niet kwijtraakte. Het waren prettige gasten en ze hebben naast het vervullen hun gastheerschap ook gezorgd voor de gps route van zondag in Monschau, daarover later meer.

Enduro trail om te beginnen

De start was gelijk een forse klim over brede paden naar boven, waarbij we onderweg een paar keer de singletrack naar beneden kruisten. De trail naar beneden was een echte ruige enduro trail, met stukken aangelegde features door locals en gedoogd door de handhavers. Regelmatig hielden we even stil om de features (drops, rockgardens en boomwortelpaden) te bekijken en in te schatten hoe deze te passeren zonder ongelukken. Al met al was dit gelijk een adrenaline kick van jewelste. Eenmaal beneden kon Leon even snel terug naar de auto om zijn body protector uit te trekken, de warmte kon niet weg met de snel oplopende temperaturen. Gelukkig was voor de wachtenden genoeg speelterrein in de buurt om het jumpen en de bochtentechniek bij te schaven.

Surfers Rock en epische afdaling

Opnieuw de lange klim omhoog, Chris werd al bleek bij de gedachte (‘waar is hier toch de lift’, meende ik hem zachtjes te horen mompelen). Bovenaan sloegen we deze keer rechtsaf, het wat drukkere wandelgebied in. Het aantal wandelaars viel reuze mee en mede door ons voorbeeldige gedrag, Dirty Hill waardig, kregen we veelal een sympathieke groet terug en is er nergens gedoe geweest met wandelaars. De trails waren allemaal even vet en heerlijk technisch en afwisselend. Halverwege even een boterhammetje pakken op een picknickplaats en even kijken hoe iedereen er bij zat. Onze jongste deelnemer Jur (13 jaar!) zat met de grootste glimlach naast zijn trotse vader gewoon tussen de grote mannen, klasse hoor Jur!

Daarna op weg naar ‘Surfers Rock’ een beruchte mtb spot, waar alleen Ben het aandurfde om via een smalle natuurlijke trap naar beneden te stuiteren. De afdaling daarna was episch, lang, vrijwel recht, maar met ongelofelijk veel lijnen om uit te kiezen. Remmen was op de losse ondergrond een garantie voor slippen, dus hier en daar werd een boom gebruikt om de vaart er uit te halen (gids Nico wilde zelfs door een boom heen, zie filmpje van Trail Addicts op Facebook). De scherpe rotsen deden verwoede pogingen onze banden te doorboren en vallen op dit gedeelte was voor de meesten een reden geen gekke fratsen uit halen. Gelukkig ging alles goed en was er alleen voor de gids wat materiaal pech.

 

Over the bars…

Rond een uur of half drie lonkte het terras en enkelen konden de verleiding niet weerstaan en besloten de laatste klim en afdaling te laten voor wat ie was. De rest, waaronder ikzelf, wilde het laatste restje energie wel in de strijd gooien om nog 1 keer de eerste enduro afdaling te doen. De klim was deze keer extra zwaar door de inmiddels tot 28 graden opgelopen temperatuur. Bij mij was het beste er wel af toen ik eenmaal boven stond en besloot om de heftigere drops te laten voor wat ze waren. Halverwege lag er een, ogenschijnlijk, eenvoudige drop en ik kon het niet laten die toch te pakken…Dat had ik beter niet kunnen doen, want in de aanloop merkte ik dat het mij aan mentale kracht ontbrak om mijn lichaam naar achteren te bewegen om mijn voorwiel te liften en besloot de drop maar af te rollen. Wat ik niet had gezien was dat de makers van deze drop er een kleine gap achter hadden gegraven. Dus je raadt het al, een klassieke ‘over the bars’ en een harde stuiter op de Duitse bosgrond was het gevolg. Dat was al even geleden dat ik zo’n inschattingsfout heb gemaakt. Nadat ik door Joost en Jasper , die achter mij reden, ben opgeraapt en ik gecheckt had of ik al mijn tanden nog had, kon ik voorzichtig de schade opnemen; een beurse knie van de impact van de shifters, een stijve nek, een flinke schaafwond op mijn kin, een dikke lip en een flinke deuk in mijn ego. Na mijn  bidon te hebben leeg geknepen om het meeste vuil uit mijn gezicht te wassen, ben ik de afdaling verder maar rustig af gegaan. Alhoewel ik het niet kon laten het laatste bultje toch nog even los te komen. Nu maar even afwachten hoe het lijf het morgen aanvoelt….

Reflexen check

Op naar het hotel ‘De Lange man’ in de buurt van Monschau, waar we een lekker plaatselijk biertje hebben gedronken en een dorp verder een prima maaltijd hebben genuttigd in de ‘Milchkuh’, uitgezocht door Vincent. Hoewel de beloofde pizza’s er niet te vinden waren, was het toch een prima keus. Met volle buik nog even een afzakkertje gedaan in het hotel en toen lekker slapen. De volgende ochtend was ik hoopvol gestemd bij het ontwaken, een beurse knie, maar ik kon er wel op steunen en de stijve nek was niet erger geworden. Bij het ontbijt had Leon een originele truc om mijn reflexen te testen; hij riep mij en gooide een boterkuipje in mijn richting. Die greep ik zonder problemen uit de lucht, dus groen licht voor de route van vandaag.

Met sprongen vooruit

Met een geleende helm van Jasper (de mijne was afgeschreven) en twee gps kapiteins (Vincent en Joost) hebben we zondag echt door een prachtig en ruig gebied gereden. De klims waren gelukkig niet zo lang en steil als op zaterdag en de afdalingen waren allemaal natuurlijk, dus geen aangelegde drops meer. Het was heerlijk flowen en bij lastige passages namen we de tijd om te kijken hoe we die konden rijden. Ondertussen bij het stilstaan was het ook genieten van de soms onwerkelijk mooie rotsformaties en vergezichten. De laatste heerlijk afdaling over een mega rockgarden, waar iedereen als een malle overheen ging, bracht ons weer bij de auto’s. Ongelofelijk om te merken hoe je in twee dagen technisch rijden met grote sprongen vooruit gaat en zonder nadenken over obstakels rijdt waar je daarvoor nog vol voor in de remmen ging.

Toerco activiteiten na de zomervakantie

Aan de reacties was te merken dat iedereen het uitstekend naar zijn zin heeft gehad en dit voor herhaling vatbaar is. Voor de tweede helft van dit jaar staan nog wat activiteiten op de planning: Trans Utrecht, trailride Aken, een trailride bij Nijmegen en een Nightbikeweekend in december bij de Sallandse heuvelrug. We gaan dan ook werken met een sterren aanduiding, zodat je ook kunt inschatten of het voor jou iets is qua techniek, zowel als conditie. Ik hoop dat we in de loop van juli de data kunnen geven, zodat jullie die in je agenda kunnen zetten.

Namens de toercommissie,

Richard van de Velde